عشق

،تـنها عشق با روح انسان پـیـونـد می خورد،

،زنـدگـی بـدون عـشـق ،سـرد و مـرده اسـت،

،زنـدگـی  تـوام  عـشـق ،گرم و پـر خروش اسـت،

،هـر کـس کـه عشق را هـرگز نیافت زندگی هـم نکرد،

،و کسی هـم کـه عشق را یـافـت زنگی اش را ازدست داد،

،عشق شوری در نهاد ما نهاد***جان ما در بوته سودا نهاد،

،بـا عشق می توان دنیـا رو  بـه  انـدازه یک نفر کوچک کـرد،

،بـا عشق مـی تـوان یک نفر رو بـه اندازه دنیا بزرگ کرد،

،عشق با درد هـمـراه است، چون دگرگون می کند،

،عشق واقعی تنـهایی را به یگانگی مبدل میکند،

،عشق زیباست چون ،خدا،عشق را به ما

به کنار دریا رفته بودم
دریا چه طوفانی بود
در میان طوفان قایقی بی سرنشین انتظارم را میکشید
به سویش رفتم با دلی تنگتر از وسعت دریا
قایق به حرکت در آمد
مرا در میان امواج پر تلاطم به جلو میراند
دیگر اثری از ساحل نبود
قایق بی حرکت ماند
دریا صاف صاف بود گویی هرگز موجهایش به حرکت در نیامده اند
دریای دلم طوفانی شد
چشمانم بارانی
صدایت را شنیدم
مرا صدا میکردی
نداااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا
صدایت تنین انداز دلم شد
اشک چشمم بر پهنای صورتم چون جوی جاری شد
میدانی که خطا کرده ای
میدانی بی وفایی کرده ای
اما بازنده منم

یه روز میگی خسته شدی یه روز میگی دوسم داری
یه روز تو اوج بی کسی میری و تنهام میذاری

از تو می خونه یه عاشق بی بهونه
اشک سردش  می ریزه روی گونه

نیستی ببینی ستاره من آسمونه دله گم کرده دوباره
بخته سیاهش دل و می سوزونه طفلی دل من که بی گناهه

امشب دوباره این دل تنگم دیوونه میشه از غصهء رفتن
خاطرات تو رو برام میاره برگ خزون روی گونهء سردم

بازیچه دست تو این دل صاف و ساده بود
تو که دم از رفتن میزنی کاشکی بدونی عاشقم

یه روز میگی خسته شدم یه روز میگی می خوام برم
بیا بمون تا همیشه عشقه تو با جون می خرم

از طرف ندا جون

شاید یه روزی برسه شوق صدات و ببینم صدای اون خنده هاتو طرز نگات و ببینم شاید یه روزی برسه بگی نرو کارت دارم بگی بمون آخه فقط تو دنیا من تو رو دارم شاید یه روزی برسه منتظرم باشی زیاد ذوق بکنی وقتی میاد گلهای خنده رو لبام شاید یه روزی برسه بگی فقط تو رو دارم بگی تو دنیای منی بگی خیلی دوستت دارم شاید یه روزی برسه دست بذاری رو شونه هام یا اینکه تو شونه کنی خرمن گیسوی سیام شاید یه روزی برسه لب بذاری روی لبام یواشی تو گریه کنی میون داغ خنده هام شاید یه روزی برسه تو دیگه تنهام نذاری داغ سیاه غربتو دیگه تو شب هام نذاری شاید یه روزی برسه بهم بگی دوسم داری وقتی که من ناراحتم خنده رو لب هام بیاری شاید یه روزی برسه که دیگه تنها نباشم تو کوچه باغ قصه ها من دیگه تنها نباشم شاید یه روزی برسه از نبودم گریه کنی برای باز با من بودن همش خدا خدا کنی شاید یه روزی برسه که مثل من عاشق بشی برای یک لحظه دوریم دوباره دیوونه بشی شاید یه روزی برسه که مثل من داد بزنی حرفای عاشقونه ات و بخوای تو فریاد بزنی شاید یه روزی برسه که دیگه پیشت نباشم از تو کتاب زندگی یه برگ افتاده باشم شاید یه روزی برسه که دیگه خیلی دیر شده زود باش بگو منتظرم، عاشقمی تا همیشه