عشق

ای طراوت بهاری
عطش همیشه جارى
واسه من عین نیازه
هرچه داری و ندارى

من به تو دل داده بودم
قلب تو پناه من بود
تو ندونستی عزیزم
عشق تو گناه من بود

منو نشناختی هنوزم
من گل باغ تو بودم
منو از شاخه شکستی
من که غمخوار تو بودم

منو پر کن از بهونه
تازه کن مثل جوونه
رد کن از این همه بن بست
کوچه های عاشقونه